Φώφη Γεννηματά στο Συνεδριο της ΚΕΔΕ στη Χαλκιδική: Ας μη βιαστούν να πετάξουν τον Καλλικράτη στα σκουπίδια

Αγαπητοί Σύνεδροι

Φίλες και φίλοι της αυτοδιοίκησης

Θέλω ειλικρινά να μοιραστώ μαζί σας τη χαρά μου που είμαστε ξανά σήμερα μαζί, στο Συνέδριο σας εκπροσωπώντας το Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα.

Όταν βρίσκομαι στο χώρο της αυτοδιοίκησης αισθάνομαι σαν να βρίσκομαι στο σπίτι μου.

Γιατί προσωπικά έχω ταυτιστεί με το χώρο υπηρετώντας τον ως αιρετός, Υπερνομάρχης, και πρόεδρος της ΕΝΑΕ μα και  ως Αναπληρωτής Υπουργός Εσωτερικών και γνωρίζω από κοντά τις αγωνίες, τη σκληρή δουλειά, τον αγώνα όλων εσάς που θέλετε την εξουσία πιο κοντά στον πολίτη, διοίκηση με λιγότερη γραφειοκρατία, ουσιαστική αποκέντρωση λειτουργιών και σχεδιασμό  ανάπτυξης με επίκεντρο τον πολίτη, τον άνθρωπο.

Αλλά και γιατί το ΠΑΣΟΚ έχει απόλυτα ταυτιστεί με την εξέλιξη του χώρου της αυτοδιοίκησης μέσα από μια διαχρονική σχέση.

Το ΠΑΣΟΚ δεν στήριξε απλά την αυτοδιοίκηση

Διαμόρφωσε θεσμούς και προχώρησε σε τομές και ρήξεις. Στις αρχές της δεκαετίας του 80 ο κοινοτάρχης και ο δήμαρχος ληξίαρχος, με την σφραγίδα στην τσέπη, επαίτες του κρατικού εντολοδόχου διορισμένου Νομάρχη συνιστούσαν αυτό που κατ' ευφημισμό αποκαλείτο "αυτοδιοίκηση" .

Από τότε κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι.

ΚΑΠ, συνοικιακά και νομαρχιακά συμβούλια, ενδυνάμωση της Τ.Α., δημοκρατικός προγραμματισμός, η λαϊκή συμμετοχή έγινε πράξη.

Ακολούθησαν σημαντικές μεταρρυθμίσεις.  Ο Καποδίστριας, η θεσμοθέτηση της αιρετής νομαρχίας, ο πρώτος αυτοτελής πόρος στη Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση, η αιρετή Περιφέρεια και ο Καλλικράτης.

Όλες οι μεταρρυθμίσεις έχουν τη σφραγίδα του ΠΑΣΟΚ!

Φίλες και Φίλοι

Ο Καλλικράτης αποτελεί μια ουσιαστική μεταρρυθμιστική προσπάθεια.

Αποτέλεσμα μακροχρόνιου διαλόγου ανάμεσα  στους αιρετούς του Α’ και Β’ βαθμού και των συλλογικών τους οργάνων, που κατάφεραν να γεφυρώσουν τις διαφορές τους και να καταλήξουν σε ένα σχέδιο με στόχο τη διαμόρφωση  ισχυρών αυτοδιοικητικών θεσμών, αποκεντρωμένων με αυτοτέλεια και κοντά  στον πολίτη.

Παρά τα προβλήματα που δημιούργησε η έλλειψη πόρων των τελευταίων ετών, ο Καλλικράτης προχώρησε σε σημαντικό βαθμό, συστάθηκε η αιρετή περιφέρεια που διαχειρίζεται πόρους τους ευρωπαικών προγραμμάτων , δημιουργήθηκαν λιγότεροι και ισχυρότεροι δήμοι.

Οφείλουμε να αναγνωρίσουμε ότι δεν θα μπορούσαν να λειτουργήσουν οι Δήμοι τα χρόνια της κρίσης χωρίς τον Καλλικράτη.

Να διατηρήσουν την λειτουργική τους αυτοτέλεια, παρά το τεράστιο έλλειμμα οικονομικών και ανθρωπίνων πόρων , να σταθούν κοντά στους βαλλόμενους από την κρίση πολίτες σε κάθε τοπική κοινωνία.

Οι Δήμοι σήκωσαν δυσανάλογα μεγάλο βάρος στην εθνική προσπάθεια και διαφύλαξαν την κοινωνική συνοχή. Παρά τη μεγάλη απώλεια πόρων οι Δήμοι, με την αξιοποίηση του ΕΣΠΑ αλλά και την οργάνωση και στήριξη εθελοντικών δράσεων και ομάδων, σχεδίασαν και υλοποίησαν σημαντικές κοινωνικοπρονοιακές δομές.

Σήμερα που όλοι πια καταλαβαίνουν, ακόμα και εκείνοι που με ευκολία προέβαιναν σε χαρακτηρισμούς και ανέξοδες υποσχέσεις- σε ποιες πραγματικά συνθήκες δυστυχώς λειτουργεί η χώρα πρέπει με σοβαρότητα να δούμε κατά προτεραιότητα την στήριξη των αυτοδιοικητικών θεσμών.

Είναι βέβαιο ότι πρέπει να γίνουν πολλά βήματα ακόμη στην κατεύθυνση της ουσιαστικής αποκέντρωσης και της διαμόρφωσης ενός επιτελικού κράτους και εν τέλει στην κατεύθυνση της ολοκλήρωσης του σχεδίου του Καλλικράτη.

Το βασικό πρόβλημα της αυτοδιοίκησης,  σχετίζεται με την επικάλυψη των αρμοδιοτήτων και την έλλειψη πόρων.

Από την επίλυση αυτών των δύο προβλημάτων θα κριθεί η επιτυχία του εγχειρήματος.

Γι αυτό ας μη βιαστεί η Κυβέρνηση να απορρίψει ένα σχέδιο για το οποίο πολλοί άνθρωποι, κυρίως οι αιρετοί, έχουν δώσει τον εαυτό τους.

Ας κρατήσουν τα θετικά και ας διορθώσουν τις αδυναμίες του θεσμού.

Ας μη βιαστούν να πετάξουν τον Καλλικράτη στα σκουπίδια, ας μη βιαστούν να προχωρήσουν σε νέες χωροθετήσεις, ανοίγοντας νέες πληγές.

Όλα αυτά δε για αποπροσανατολισμό από τα πραγματικά προβλήματα γιατί είναι φανερό ότι δεν υπάρχει επεξεργασμένο σχέδιο αλλαγών από την πλευρά της Κυβέρνησης.

Δεν υπάρχει όραμα και στρατηγική για το ρόλο της Τ.Α. στη μεταρρύθμιση του διοικητικού συστήματος και στην ανάπτυξη.

Κυρίες και κύριοι,

Ζούμε κρίσιμες στιγμές.

Μεγάλες δυσκολίες τις οποίες έχει πλέον καταλάβει και η Κυβέρνηση. Δεν επιλέγει όμως το δρόμο της Εθνικής Συνεννόησης και των κοινωνικών συναινέσεων , εμμένει στην όξυνση, στην πόλωση, στην επικοινωνιακή διαχείριση της κρίσης, τα μεγάλα λόγια, τους αιφνιδιασμούς και τις μονομερείς αποφάσεις.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτής της τακτικής στο χώρο της αυτοδιοίκησης, είναι η υπογραφή της Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου για τη μεταφορά των αποθεματικών των δήμων, των Περιφερειών και όλων των φορέων της Γενικής Κυβέρνησης στην Τράπεζα της Ελλάδος.

Δεν θέλουμε να πιστέψουμε ότι γυρίζουμε ξανά στις εποχές όπου οι δήμαρχοι και  οι νομάρχες δεν μπορούσαν να κουνηθούν χωρίς εντολή από την Κεντρική Εξουσία.

Ότι θα έχουμε  εκταμίευση «με το ΔΕΛΤΙΟ»!

Ότι θα σας λένε « στείλτε τα έξοδα του δεκαπενθήμερου για να δει το κράτος- αφέντης αν και τι θα σας επιτρέψει να πληρώσετε».

Τα στελέχη της αυτοδιοίκησης, από την πρώτη στιγμή αντιμετώπισαν με απόλυτη υπευθυνότητα το ζήτημα.

Ζητήσατε να διαχωριστούν τα αποθεματικά από τους πόρους που υπάρχουν στους λογαριασμούς αλλά προορίζονται για την καθημερινότητα του πολίτη και ως εκ τούτου, δεν είναι διαθέσιμοι ώστε να μην υποβαθμιστεί περισσότερο η ζωή τους.

Ζητήσατε να σας παρουσιαστεί το σχέδιο που η Κυβέρνηση και ο Πρωθυπουργός διαπραγματεύονται με τους εταίρους. Με λίγα λόγια το σχέδιο για το οποίο ζητήθηκε η συμβολή σας.

Ίσως με αυτόν τον τρόπο να μπορέσουμε να το μάθουμε και οι υπόλοιπες πολιτικές δυνάμεις και φυσικά και ο ελληνικός λαός.

Γιατί επαναλαμβάνω:  Οι συνθήκες απαιτούν εθνική συνεννόηση, όχι στα λόγια, ούτε κατ απαίτηση, αλλά στην πράξη, ειλικρίνεια, μέσα από διάλογο, με τη συμμετοχή όλων όσων πιστεύουν στο δημοκρατικό μας πολίτευμα και στην ευρωπαϊκή πορεία του τόπου.

Δεν πιστεύω ότι η βίαιη δημοσιονομική προσαρμογή είναι η απάντηση στην κρίση.

Δεν πιστεύω ότι μακροπρόθεσμα μπορούν να διατηρηθούν τα αποτελέσματα της οποιασδήποτε δημοσιονομικής προσαρμογής, όσο εντυπωσιακή και αν είναι, αν δεν υπάρχει κοινωνική συνοχή.

Τα παραπάνω υποδηλώνουν την ακράδαντη πίστη μου, ότι το Μνημόνιο, δεν μπορεί να αποτελεί μακροπρόθεσμη πολιτική επιλογή. Πολύ περισσότερο μια επιλογή με ιδεολογικά και πολιτικά χαρακτηριστικά που έχουν σχέση με τον πολιτικό μου χώρο .

Από το μνημόνιο μπορείς να απεμπλακείς αν έχεις αφενός αποκαταστήσει τη δημοσιονομική σου ανεξαρτησία, και αφετέρου αν μπορείς να έχεις όραμα, και σχέδιο για την ανάπτυξη της οικονομίας και τη σταθερότητα της κοινωνίας..

Να κάνεις την οικονομία σου ανταγωνιστική ώστε να παράγεις πλούτο και την πολιτική δύναμη να προτείνεις αναδιανεμητικές πολιτικές του πλούτου αυτού.

Η χώρα δεν θα βγει από την κρίση αν δεν εμπιστευτεί τις αποκεντρωμένες δομές της Τ.Α. Η μοναδική διέξοδος από την κρίση είναι η αποκέντρωση με αυτοδιοίκηση.

Το κράτος πρέπει να έχει καθαρά επιτελικό χαρακτήρα και μόνο τους ελεγκτικούς μηχανισμούς στα χέρια του, όλες δε οι εκτελεστικές αρμοδιότητες στον Α΄ και Β΄ βαθμό Αυτοδιοίκησης.

Κυρίες και κύριοι,

         Στα κεντρικά Υπουργεία πρέπει να παραμείνουν οι επιτελικές αρμοδιότητες και ο έλεγχος, στους Δήμους και τις Περιφέρειες η υλοποίηση

         Αποκέντρωση του φορολογικού συστήματος. Τροποποίηση του Συντάγματος – Αναθεώρηση για μεταφορά φορολογικής εξουσίας στον Α΄ και Β΄ βαθμό Αυτοδιοίκησης.

         Νέο σύστημα χρηματοδότησης ΟΤΑ και Περιφερειών (να μην περιλαμβάνει ως μοναδικό κριτήριο τον απογραφικό πληθυσμό).

         Τροποποίηση του Κώδικα με εξειδικευμένες μεταρρυθμίσεις για τις αστικές, ημιαστικές, αγροτικές και νησιωτικές περιοχές.

         Ο Καλλικράτης δεν πρέπει να καταργηθεί, το αντίθετο πρέπει να ενισχυθεί χρηματοδοτικά και να απλοποιηθεί γραφειοκρατικά.

Η Αυτοδιοίκηση μπορεί και πρέπει να πρωτοστατήσει σε ένα κίνημα των παραγωγικών δυνάμεων του τόπου με στόχο, μέσα από διάλογο, τη διαμόρφωση ενός σχεδίου παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας.

Σε μια χώρα σαν τη δική μας , με διαλυμένη παραγωγική δομή , γραφειοκρατία που συντηρεί την αδιαφάνεια, τη διαφθορά και τη σπατάλη, οικονομική, κοινωνική και πολιτική κρίση , αποτελεί κρίσιμο θέμα Δημοκρατίας και απεξάρτησης η μεταβίβαση αρμοδιοτήτων και αποφάσεων όσο γίνεται πιο κοντά στο λαό.